(bkz: tıkandı baba)nın hikayesidir.
sultan mahmud (hangisi olduğu pek net değildir)
(bkz: tebdil-i kıyafet)halk arasına inmiş.
o dönemler her dönemde olduğu gibi eleştirinin en acımasızı kahvelerde yapıldığından bir kahveye gitmiş.
orada çaycı bir dayı dikkatini çekmiş.
herkes
-tıkandı baba çay ver
-tıkandı baba gel
-tıkandı baba git deyip duruyormuş.
sultan merak etmiş çağırmış.
ya baba anlat bakalım senin bu tıkandı mevzusu nedir demiş?
tıkandı baba'da
-"bir gece rüyamda birçok insan gördüm ve her birinin bir çeşmesi vardı ve hepsi de akıyordu. benimki de akıyordu ama az akıyordu. "benimki de onlarınki kadar aksın" diye içimden geçirdim. bir çomak aldım ve oluğu açmaya çalıştım. ben uğraşırken çomak kırıldı ve akan su damlamaya başladı. bu sefer içimden "onlarınki kadar akmasa da olur, yeter ki eskisi kadar aksın" dedim ve uğraşırken oluk tamamen tıkandı ve hiç akmamaya başladı. ben
yine açmak için uğraşırken cebrail göründü ve "tıkandı baba, tıkandı. uğraşma artık, dedi. o gün bu gün adım "tıkandı baba" ya çıktı ve hangi işe elimi attıysam olmadı. şimdide burada çaycılık yapıp geçinmeye çalışıyoruz." demiş.
sultan mahmud çayını içip çıkmış.
adamlarına "bu adama bir ceket diktirin ceketin iç cebine de bir kese altın koyun kendisine habersiz hediye edin" diye buyurmuş.
adamları ceketi bir gün sonra getirip "baba üstündeki eski al bu senin olsun"diyerek hediye etmişler.ardından takibe almışlar.
tıkandı baba ceketi önce giymiş.dışarı çıkmış yürürken bir fıkara görüp ben zaten alıştım bendekine şu garibana vereyim ben bu ceketi diyerek vermiş.
tabi altınlarda habersiz gitmiş.
adamları sultana olayı anlatmışlar.sultan daha da üzülmüş.
-"siz babaya bir tepsi baklava yaptırıp baklavaların altına altın koyun" demiş.
adamları aynı şekilde baklavayı hazırlatıp tıkandı babaya vermişler.
tıkandı baba tepsiyle giderken tatlıya ihtiyacı olmadığını düşünüp yine bir hayır işi yapmak istemiş ( kimilerine göre ise baklavayı satmıştır).
öyle yada böyle baklavalar altınlarla beraber gitmiş.
sultanın adamları yine görüp müdahale edemeyip hemen sultana anlatmışlar.
sultan
-"fesüphanallah!" çektikten sonra "onu alıp buraya getirin" demiş.
tıkandı baba sultan mahmudun huzuruna çıkartılmış.
hiç birşeyden haberi yok.
hem meraklanmış,hem heyecanlanmış.
sultan murad onu hazine odasına götürmüş.
-"tıkandı baba şuradan her hangi bir küreği alıp şu altınlara bir daldırıp çıkar bakalım" demiş.
tıkandı baba ne olduğunu anlayamadan heyecanla oradan bir küreği alıp altın yığınına daldırmış.
küreği çıkartırken sapı gevşeyen kürek daha kaldırırken yığının içinde ters dönmüş (bazı anlatımlara görede tıkandı baba heyecandan ters daldırmıştır derler).
küreğin tersinde bir akçe kalmış ona.
sultan mahmud
-"ya malik el mülk!" diye bağırmış.
ardından tıkandı babaya dönerek onun için yaptıklarını anlatmış ve
-"vermeyince mabud neylesin mahmud" demiş.
bazıları bu hikayeye onu ordan alarak üsküdara götürüp taş yada kasnak atmasını attığı mesafe kadar toprak sahibi olacağını ama yine olamadığını söylerler.
bu konuyla ilgili yaşlı dayılarımızdan birisi
-"bunu götürüp şuradan bir taş seç" demişler.
ne yapacağını bilmediği için bir tane bulmuş küçük demiş,bir tane almış eğri demiş,bir tane daha alıp kirli demiş en son kocaman bir tane bulmuş.
-"ben ne yapayım şimdi bunu" diye sormuş.
onlarda
-"o taşı atabildiğin yere kadar at baba,orası senin mülkün olacak" demişler.
tıkandı baba koca taşı atmaya çalışsa da işte bir iki metre gitmiş.
öyle çakılıp kalmış taş.
amcanın anlattığına görede o taşı attığı yeri ona vermişler.
mezar olarak kullanmış.